علی نصر اصفهانی
مرتضی صدیقی

از آنجا که افزایش و بهبود اثربخشی سازمان، همواره یکی از مسایل و دغدغه های اصلی مدیران است،شناخت علل بی توجهی و بی اهمیتی کارکنان و عوامل اثر گذار بر این مهم، یکی از مسایل مهم سازمانی به شمار می رود. لذا این پژوهش با هدف سنجش رابطه سیرت نیکوی مدیران و بی تفاوتی سازمانی در میان کارکنان شاغل در شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران – اهواز انجام شد روش : روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بوده. جامعه آماری مورد مطالعه شامل تمامی کارکنان شاغل در بخش های مختلف شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران – اهواز در سال 1394 بوده، که با استفاده از فرمول جامعه محدود کوکران در سطح اطمینان 95%حجم نمونه آماری 346 نفر برآورد شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سیرت نیکو بارکر و کوی 2003 و پرسشنامه بی تفاوتی سازمانی سالاریه 1389 بود. پس از جمع آوری اطلاعات، با استفاده از نرم افزار spss به بررسی و آزمون فرضیه های پژوهش پرداخته شد. یافته ها : نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بین سیرت نیکوی مدیران با بی تفاوتی سازمانی و ابعاد آن یعنی بی تفاوتی نسبت به مدیر، سازمان، ارباب رجوع، همکار و کار، رابطه معکوس و معناداری وجود دارد. بنابراین همه فرضیه های پژوهش تایید شدند p<0/01

سیرت نیکوی مدیران، بی تفاوتی سازمانی، شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران – اهواز