مدل مناسب مدیریت دانش برای ایجاد سرمایه دانش ساختاری در سازمان های پروژه محور

تبدیل دانش تلویحی حاصل از مهارت ها و تجربه های عملی کسب شده به دانش آشکار، یکی از اهداف مهم سازمان های پروژه محور حرفه ای محسوب می شود. به عبارت دیگر، ماهیت موقتی بودن محصول سازمان های پروژه محور، موجب می گردد که فرآیندتبدیل سرمایه دانش فردی به سرمایه دانش ساختاری، از اهمیت بالایی برخوردار گردد. از این رو لازم است، مدیریت دانش در سازمانهای پروژه محور از مدلی پیروی نماید که ماهیت موقتی بودن پروژه را در اجزاء مدل کسب و انتشار دانش، مورد توجه قرار داده باشد.در ادبیات موضوع مدل های متفاوتی برای مدیریت دانش ارایه شده است، ولی تعداد کمی از آنها می تواند در سازمان های پروژه محوربه صورت اثربخش مورد استفاده واقع شود. در این مقاله از طریق بررسی ادبیات، ضمن شناسایی عوامل تاثیرگذار در موفقیت مدیریتدانش، به تجزیه و تحلیل تطیبقی مدل های مدیریت دانش ارایه شده برای سازمان های پروژه محور می پردازد. این مقاله با تجزیه و تحلیل، و تطبیق نقاط قوت و ضعف مدل های مطرح در ادبیات موضوع، یکی از مدل ها را برای استفاده در سازمان های پروژه محور پیشنهاد می نماید

Keywords:

مدیریت دانش , بویینگ , سازمان پروژه محور , دانش پنهان , دانش فنی