بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی و جهت گیری مذهبی با گرایش به اعتیاد دردانشجویان دانشگاه کوثر شهر ستان بجنورد

با توجه به اینکه اعتیاد یک بیماری زیستی، روانی و اجتماعی است ؛ یعنی عوامل متعددی در تعامل با یکدیگر منجر به شروع مصرف و سپس اعتیاد می شوند، پس تلاش جهت کشف عوامل موثر این درد فراگیر؛ مستلزم اشراف بر این گونه عوامل می باشد. بنابراین در این پژوهش به بررسی رابطه ویژگی ها شخصیتی ( روان رنجوری، برون گرایی، باز بودن، توافق و وجدانی بودن) و جهت گیری مذهبی( درونی و بیرونی) با 3 گرایش به اعتیاد در دانشجویان دختر دانشگاه کوثر در سال تحصیلی 93-1392 شهرستان بجنورد است. روش تحقیق: حجم نمونه 217 نفر بودند که با روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. جمع آوری داده ها از طریق پاسخگویی آزمودنی ها به پرسشنامه آمادگی به اعتیاد وی دوبوچر ، ترجمه دکتر عبداالله زرگر و پرسشنامه ویژگی های شخصیتی نیو ( FFI_NEO (و مقیاس جهت گیری آلپورت؛ و تحلیل نتایج پس از نمره گذاری با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: برای تحلیل داده ها، علاوه بر روش توصیفی، از ضریب همبستگی پیرسون، روش رگرسیون چندمرحله ای و با ورودمکرر برای آزمودن فرضیه ها استفاده شد. و نتایج مبتنی بر آن بودکه؛ عامل شخصیتی روان رنجوری با گرایش به اعتیاد رابطه مثبت دارد، ولی عوامل شخصیتی دیگر(برون گرایی، توافق و وجدانی بودن ) با گرایش به اعتیاد رابطه منفی دارند. و بین جهت گیری مذهبی بیرونی با گرایش به اعتیاد رابطه مستقیم معنا داری وجود دارد. نتایج رگرسیون نشان داد که جهت گیری مذهبی بیرونی، ویژگی های روان رنجوری و وجدانی بودن, پیش بینی کننده های معنی داری برای گرایش به اعتیاد می باشند. نتیجه گیری: اعتیاد به طور چشمگیری با ویژگی های شخصیتی و همچنین جهت گیری مذهبی در ارتباط است، لذا با توجه به مذهب در مداخلات پیشگیرانه و درمانی، راهبرد هایی جهت ارتقا سطح سلامت روان افراد، عوامل موثری در عدم گرایش به اعتیاد محسوب می گردند.

Keywords:

جهت گیری مذهبی , ویژگی های شخصیتی , اعتیاد