شبنم شیبت زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی، گرایش مشاوره شغلی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قوچان، قوچان، ایران
مهرانگیز پیوسته گر - دکترای روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قوچان، قوچان، ایران

هدف: هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین هوش معنوی با رضایتمندی زناشویی بوده است. روش: روش پژوهش از نوع همبستگی و از نظر هدف تحقیقی- کاربردی است. جامعه آماری کلیه کارکنان متاهل شرکت منطقه ای آب و فاضلاب شهر بجنورد در سال 1394 به تعداد 110 نفر را تشکیل می دهند و با توجه به جدول مورگان و کرجسی 86 نفر به عنوان نمونه و از روش نمونه گیری تصادفی ساده برای توزیع و جمع آوری دادهها استفاده شد. جهت گردآوری اطلاعات و سنجش متغیرهای تحقیق از سه پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008 (و رضایتمندی زناشویی اینریچ (اولسون و همکاران، 1989 (استفاده کردیم. یافتهها: آزمون رگرسیون گام به گام نشان داد که در بهترین مدل پیشبینی برای رضایتمندی زناشویی، مذاکره (213/0=E،( حمله فیزیکی (236/0=-E ،(صدمه (247/0=-E (و تفکر وجودی انتقادی (260/0=E (قادر به پیش بینی متغیر ملاک هستند. تفکر وجودی انتقادی بیشترین سهم را در پیش بینی متغیر ملاک دارد و صدمه و حمله فیزیکی پیش بینی کننده منفی برای رضایتمندی زناشویی است. همچنین نتایج نشان داد که بین هوش معنوی با رضایتمندی زناشویی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. بین مولفههای هوش معنوی با رضایتمندی زناشویی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد. همچنین در رابطه بین راهبردهای حل تعارض با رضایتمندی زناشویی نتایج نشان داد که بین صدمه، اجبار جنسی، حمله فیزیکی و پرخاشگری روان شناختی با رضایتمندی زناشویی رابطه معنادار و منفی وجود دارد و بین مذاکره با رضایتمندی زناشویی رابطه معنادار و مثبتی وجود دارد.

رضایت زناشویی، هوش معنوی، زندگی معنوی