رابطه آموزش گروهی مهارت حل مسیله با انعطاف پذیری ذهنی و ابتکار ذهنی دانش آموزان

امروزه هدف عمده تمامی نهادهای آموزشی وپرورشی ایجاد توانایی حل مسیله و رشد انعطاف پذیری ذهنی و ابتکار ذهنی دردانشآموزان است. چرا که این تواناییها مستلزم حل کردن مسایلی است،و افراد توانمند قبل ازآنکه مسایل را حل کنند آنها را میآفرینند یا بر پیچیدگی آن میافزایند. پس تنها از راه ایجاد این تواناییها است که میتوان افراد را برای مقابله با شرایط متغیر زندگی و موقعیتهای جدیدی که مرتبا0 با آنها روبرو میشوند آماده کرد؛ بنابراین آموزش مهارت حل مسیله ازمهمترین متغیرها در پرورش و ارتقاء تفکر خلاق در دانشآموزان میباشد.از این رو، مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش گروهی مهارت حل مسیله بر رشد انعطاف پذیری ذهنی و ابتکار ذهنی بر روی دانش آموزان دختر مقطع سوم دبیرستان شهرستان یزد انجام پذیرفت.تحقیق حاضر به لحاظ هدف کاربردی بوده و به لحاظ اجرا شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام گرفت. به همین منظور، دو گروه همتا شده از دانش آموزان دختر مقطع سوم دبیرستان شهر یزد در قالب گروه آزمایش و کنترل انتخاب شدند، سپس مداخلات آموزشی (آموزش مهارت حل مسیله) به گروه آزمایش طی 8 جلسه 60 دقیقه ای اجرا گردید.در جلسه اول دوره آموزشی، پیش آزمون (تکمیل پرسشنامه تفکر خلاق تورنس فرم B (نیز انجام گرفت؛ و در جلسه آخر نیز پس آزمون (تکمیل پرسشنامه تفکر خلاق) انجام گرفت؛ یافته های پژوهش نشان داد که، تاثیر آموزش گروهی مهارت حل مسیله برافزایش میزان انعطاف پذیری ذهنی و ابتکار ذهنی تایید می شود.با توجه به مجذور اتا تاثیر آموزش گروهی مهارت حل مسیله بر افزایش میزان انعطاف پذیری ذهنی (75 درصد) و ابتکار ذهنی (7/80درصد) است. حل مسیله یکی از مهمترین فرآیندهای تفکر است که به افراد کمک میکند تا مقابله موثری با مشکلات و چالشهای زندگی داشته باشند؛ و لذا آموزش می تواند منجر به ارتقاء انعطاف پذیری ذهنی و ابتکار ذهنی گردد.

Keywords:

مهارت حل مسیله , انعطاف پذیری , ابتکار ذهنی , دانش آموز