بررسی درمان راه حل مدار بر انگیزش تحصیلی و تاب آوری در دانش آموزان با افت تحصیلی

با توجه به رابطه تابآوری و انگیزش با یکدیگر و با افت تحصیلی دانشآموزان و نیاز به مداخله جهت بهبود این متغیرها، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان راه حل مدار بر انگیزش تحصیلی و تابآوری در دانشآموزان با افت تحصیلی بود.جامعه آماری این پژوهش شامل همه دانشآموزان دوره اول دبیرستان پسرانه امام حسین شهر مشهد بود که از این تعداد، به روش نمونهگیری دردسترس و بر اساس نمره انگیزش تحصیلی عبدخدایی و تابآوری کانر و دیویدسون در پیشتست، 22 نفرانتخاب شدند که نمونه آماری ما را تشکیل دادند. این 24 نفر به طور کاملا همتا در 2 گروه 12 نفره آزمایش و کنترل گزینششدند که گروه آزمایش، 8 جلسه درمان راه حل محور دریافت کرد و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکردند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار استفاده شد.نتایج پژوهش نشان داد که درمان راه حل محور به طور معناداری باعث افزایش انگیزش تحصیلی و تابآوری در دانشآموزان میشود. به عبارت دیگر دانشآموزان با افت تحصیلی که در گروه آزمایش بودهاند، نسبت به دانشآموزانی که در گروه گواه بودهاند، به طور معناداری انگیزش تحصیلی و تابآوری آنها افزایش یافت.

Keywords:

درمان راه حل مدار , انگیزش تحصیلی , تابآوری , افت تحصیلی