اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکنترلی دانش آموزان

با توجه به رابطه خودکنترلی با سلامت روان در دانشآموزان و نیاز به مداخله جهت بهبود این متغیرها، هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر خودکنترلی در دانشآموزان بود.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانشآموزان دبیرستان دخترانه حاتمی است که 184 نفر میباشند. از این 184 تفر به روش نمونه گیری دردسترس و داوطلبانه و براساس نمره پرسشنامه خودکنترلی و ملاکهای ورود و خروج، 24 نفر که کمترین نمره را گرفتند به عنوان نمونه انتخاب شدند. این 24 نفر به طور کاملا همتا به دو گروه 12 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند که گروه آزمایش 7 جلسه آموزش گروهی مهارت زندگی را با هماهنگی با والدین دانشآموزان و خارج از کلاس درسی دریافت کردند. همچنین گروه کنترل در لیست انتظار قرار داشتند و درمانی دریافت نکردند. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که آموزش مهارتهای زندگی به طور معناداری باعث افزایش خودکنترلی دانشآموزان میشود. به عبارت دیگر دانشآموزان با شرکت در جلسات آموزش مهارتهای زندگی، در جوی که تعامل و همدلی بین اعضا برقرار است، با فراگیری مهارتهای زندگی و چگونگی استفاده آنها در شرایط واقعی و کاربرد آنها میتوانند بر رفتارهای نادرست خود فایق آمده و کنترل بیشتری بر آنها داشته باشند، در پی این تغییرات، سازگاری آنها با دیگران نیز ارتقا مییابد و به لحاظ روانی سلامت آنها افزایش مییابد.

Keywords:

مهارت زندگی , خودکنترلی , دانشآموز