بررسی اثر بخشی آموزش رویکرد راه حل محور بر روابط صمیمانه

این پژوهش با هدف بررسی اثر بخشی آموزش رویکرد راه حل محور بر افزایش روابط صمیمانه صورت پذیرفت.جامعه پژوهش شامل کلیه زوجین درگیر با مساله بی مهری زناشویی مراجعه کننده به کلنیکهای تخصصی مشاوره و روانشناختی وابسته به کارگران در شهر مشهد به شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس بود و آزمودنیها ی مورد نیاز از بین افراد داوطلب شرکت در گروه که نمره پایینی از پرسشنامه روابط صمیمانه کسب کرده بودند ، انتخاب شد و به طور تصادفی دردوگروه آموزش رویکرد راه حل محور (14 زوج)و گواه (14زوج) جایگزین شدند.طرح این پژوهش از نوع آزمایشی به شیوه پیش آزمون - پس آزمون وپیگیری با گروه کنترل بوده است.جلسات آموزش طی 10جلسه از خردادماه تا پایان آبان ماه سال 1394 انجام شد .ابزار پژوهش: پرسشنامه استاندارد رابطه صمیمانه زن و شوهر 32 سوالی با اعتبارنمره ی کل مقیاس با آلفای کرانباخ 96/0 از همسانی درونی برخوردار است.تحلیل دادهها از آمارهای توصیفی و استنباطی (آزمون تحلیل کوواریانس و تحلیل واریانس چند متغیره )استفاده شد.نتایج پژوهش حاکی از بهبود روابط صمیمانه زناشویی موثر است. و ارتباط معناداری بین آموزش رویکرد راه حل محور بر افزایش روابط صمیمانه که حاصل رضایت و همبستگی ، ابراز محبت و توافق دونفری از مهمترین نیازهای زناشویی است.

Keywords:

رویکرد راه حل محور , روابط صمیمانه ,