تاثیرمشارکت مادران در فرایند بازی درمانی کودکان اوتیستیک برخودکارآمدی والدگری آن ها

مشکلات رفتاری و رشدی کودکان مبتلا به اوتیسم ،نقش به سزایی درکاهش خودکارآمدی والدینی دارد. تاثیر مشارکت مادران در فرایند بازی درمانی کودکان اوتیستیک برخودکارآمدی والدگری آن ها هدفی است که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. این مطالعه از طرح های نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد بود و جامعه آماری دانش آموزان 6- 12ساله ی مبتلا به اوتیسم شهر مشهد را که در سال تحصیلی 94-1393در یکی از مدارس استثنایی این شهر مشغول به تحصیل بودند و مادران آنها شامل می شد.20 نفر از مادرانی که داوطلب شرکت در طرح همراه فرزند دارای اختلال خود بودند و کودک آنها در آزمون گارز نمره ای بین85تا120کسب نموده بودند به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس این مادران پرسشنامه خودکارآمدی والدگری را پاسخ دادند و گروه آزمایش در 12 جلسه بازی درمانی به همراه فرزند خود شرکت نمودند. . پس از آن مجددا پرسشنامه خودکارآمدی والدگری بر روی مادران اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزارSPSSمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته های به دست آمده نشان داد مشارکت مادران در فرایند بازی درمانی بر خودکارآمدی مادران به گونه ای معنادار اثربخش بوده است (01.0=P. (بر اساس نتایج پژوهش،اثر بخشی مشارکت مادران در بازی درمانی فرزند مبتلا به اختلال اوتیسم آنها ، بر افزایش خودکارآمدی والدگری ایشان مورد تایید قرار گرفت.

Keywords:

کودکان اوتیستیک , بازی درمانی , خودکارآمدی والدگری ,