سیده معصومه حسینی - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قوچان، قوچان، ایران
سیدابراهیم علیزاده موسوی - گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قوچان، قوچان، ایران

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شادکامی مادران دارای کودک اوتیسم بود. این مطالعه در قلمرو تحقیقات آزمایشی است. جامعه آماری این پژوهششامل تمامی مادران دانش آموزان مبتلا به اوتیسم مقطع ابتدایی کلاس های اول تا سوم ناحیه 3 آموزش وپرورش مشهد در سال 94 بودند. نمونه پژوهش شامل 30 نفر از مادران دانش آموزان مبتلا به اوتیسم اول تا سوم ابتدایی بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفره جای گرفتند (گروه آزمایش و گروه کنترل). پس از آن برای افراد گروه آزمایشی، جلسات درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به مدت 10 جلسه برگزار شد. افراد گروه کنترل نیز هیچ مداخله ای دریافت ننمودند. ابزار مورد استفاده در پژوهش عبارت بود از: پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHI) (1989 .(به منظور تحلیل و تفسیر فرضیه های پژوهش از تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج این مطالعه نشان داد بین میانگین نمره کل شادکامی در گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد. بر اساس این یافته می توان گفت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد سبب افزایش شادکامی مادران دارای کودک اوتیسم شده است.

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، شادکامی، مادران، اوتیسم