بررسی ارتباط اضطراب باسطح خودپنداره دربیماران مبتلا به اختلال عروق کرونر

اضطراب بالا که افراد بزرگسال با آن مواجه اند میتواند به زمینه های زیادی درزندگی ازجمله کارایی تحصیلی وعملکرد اجتماعی صدمه بزند همچنین اهمیت خودپنداره دراقدامات توان بخشی قلبی بسیارزیاد است لذا این حیطه روانی مهم باید همواره مورد بررسی قرارگیرد هدف ازاین مطالعه تعیین ارتباط اضطراب با سطح خودپنداره دربیماران مبتلا به اختلال عروق کرونر بستری دربیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مشهد می باشد پژوهش حاضر ازنوع توصیفی همبستگی است که برروی 113 بیمار با تشخیص اختلال عروق کرونر بستری در3بیمارستان وابستهب ه دانشگاه علوم پزشکی مشهد درسال 92 براساس نمونه گیری تصادفی ساده انجام شد ابزار گرداوری اطلاعات شامل 3پرسشنامه دموگرافیک پرسشنامه خودپنداره بک و پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر بودها ست جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات ازامارتوصیفی استنباطی ضریب همبستگی اسپیرمن k-s ازمون منتل هنزل و کای دو توسط نرم افزارspss ورژن 17 استفاده شد اکثرنمونه های مورد پژوهش 57/7درصد اضطراب متوسط را تجربه کرده اند و خودپنداره خنثی 49/6درصد داشته اند همچنین ارتباط معنی دارمعکوس بین اضطراب و خودپنداره وجود دارد p<0/001 نتیجه گیری: کاهش سطح خودپنداره و افزایش میزان اضطراب سبب کاهش توانایی فرد برای شرکت درفعالیت های مراقبت ازخود و عدم درمان میگردد توسعه برنامه های اموزشی منظم و مداوم درزمینه بیماریهای مزمن پیشگیری ازعوارض ناشی ازآن میتواند نقش موثری درکاهش اثرات جسمی و روحی بیماریهای مزمن داشته باشد

Keywords:

خودپنداره , اضطراب , عروق کرونر