مجید عابدمقدم - گروه روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
سیدرضا بلاغت - گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه خودکارآمدی با رضایت از مدرسه دانشآموزان متوسطه دوره اول شهر بیرجند در سال تحصیلی 94-1393 انجام شد. این پژوهش از نوع پژوهشهای توصیفی- همبستگی است. جامعه این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دوره تحصیلی متوسطه اول شهر بیرجند بود که تعداد کل آنها برابر 6170 نفر است. تعداد 362 نفر (177 نفر دختر و 185 نفر پسر) با روش نمونه در دسترس و طبقهای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسشنامه کیفیت زندگی در مدرسه (QOSL( و پرسشنامه خودکارآمدی کودکان و نوجوانان موریس (2001 (استفاده شد. تحلیل دادهها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسونانجامشده است. نتایج نشان داد که همبستگی میان متغیر رضایت از مدرسه و خودکارآمدی تحصیلی، خودکارآمدی اجتماعی، خودکارآمدی هیجانی و کل خودکارآمدی معنادار و مثبت (01/0> p (است؛ بنابراین برای افزایش رضایت از مدرسه دانشآموزان باید به خودکارآمدی دانشآموزان توجه کرد و بر اساس نتیجه حاصل میتوان نتیجه گرفت که در شکلگیری و ارتقای رضایت ازمدرسه متغیرهای شناختی اجتماعی مانند خودکارآمدی موثرند و ازاینرو میتوان با تمرکز بر آنها رضایت از محیط آموزشی را بهبود و سلامت دانش آموزان را ارتقا بخشید.

خودکارآمدی، رضایت از مدرسه، دانشآموزان