تاثیر آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری فردی دختران جوان معلول جسمی حرکتی شهر مشهد

اهداف: این پژوهش بهتعیین اثربخشی آموزش مهارتهای زندگی بر سازگاری فردی- اجتماعی دختران معلول جسمی- حرکتی پرداخته است.روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی بوده که با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام گرفته است.به این منظور 30 دختر معلول جسمی حرکتی از بین کل دختران 18 تا 35 ساله ی حاضر در آسایشگاه معلولین فیاض بخش مشهد، به صورت تصادفی انتخاب و به همین شیوه در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در 8 جلسه آموزش مهارتهای زندگی شامل خودآگاهی، حل مساله، تصمیمگیری، ارتباطات موثر و ابراز وجود شرکت کردند و گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند. دادهها از طریق پرسشنامه سازگاری کالیفرنیا جمعآوری شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمونهای آماری t برای گروههای مستقل استفاده گردید.یافتهها: آموزش مهارتهای زندگی ، تاثیر معناداری بر افزایش سطح سازگاری فردی دختران معلول جسمی- حرکتی داشته است و همچنین بین میانگین گروه مداخله و کنترل، در متغیرهای مورد بررسی تفاوت معنیدار وجود دارد .نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش نشانگر آن است که آموزش مهارتهای زندگی روشی موثر جهت ارتقای سطح سازگاری فردی دختران معلول جسمی- حرکتی است.

Keywords:

مهارت های زندگی , سازگاری فردی , معلولیت