بررسی تجربی میراگر مایعی(TLD) جهت کاربرد در سازه ها

امروزه استفاده از روش های مدرن جذب انرژی نیروهای زلزله و باد و .... علاوه بر طرح سازه های مقاوم، به خصوص در بخش مقاوم سازی سازه های احداث شده نیز، مورد توجه محققین قرار گرفته است، به طوری که با افزودن برخی سیستم ها در قطعات مختلف سازه (یا احداث شده و یا در حال ساخت) می توان میزانی از انرژی ورودی به سازه را کاسته و در نتیجه پاسخ سازه و خرابی های ایجاد شده را تا حد زیادی تقلیل داد. برای این منظور میتوان از تکنولوژی های جدید در زمینه میراگرها استفاده نمود. میراگر مایعی تنظیم شده یا TLD یکی از روش های کنترل غیر فعال در سازه هاست که از اواسط دهه ١۹۸٠ میلادی برای کنترل ارتعاشات سازه های مهندسی عمران به کار رفته است. سیستم TLD از یک یا چند مخزن حاوی مایعی که عمدتا آب می باشد تشکیل می شود که این ظرف ها در قسمت بالای سازه نصب شده و از تلاطم آب در این ظرفها برای کاهش نوسانات سازه استفاده می شود. در این مقاله به نحوه ساخت میز لرزه ای حاوی سیستم TLD پرداخته و نتایج آزمایش تجربی تحت فرکانس های القایی مختلف را مورد بررسی قرار می دهیم که نتایج این بررسی نشان می دهد که وقتی نسبت فرکانس (نسبت فرکانس القایی به فرکانس طبیعی مخزن) به عدد ١نزدیک است سیستم TLD می تواند بهترین کارایی را در مستهلک کردن انرژی و افزودن بر میرایی سازه داشته باشد. و همچنین نتایج در این سری از آزمایشات تجربی تطابق بسیار خوبی با رفتار مدل خطی تئوری هاوزنر دارد.

Keywords:

میراگر مایعی , میز لرزه , تست سیستم سازه ای , تئوری خطی هاوزنر