اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری بر ثبات ازدواج زوجین جوان

فقدان صمیمیت در روابط زوجین، ازدواج آنها را بی ثبات نموده است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی زوج درمانی شناختی رفتاری بر ثبات ازدواج زوجین جوان انجام شده است. طرح این پژوهش، نیمه تجربی با پیش آزمون، پس آزمون و پی گیری با دو گروه آزمایش و کنترل است. جامعه آماری پژوهش را کلیه زوجین جوان متقاضی طلاق که 4 ماهه نخست سال 94 جهت اختلاف زناشویی به دادگاه مراجعه و به مرکز مشاوره مهرآفرین قوچان ارجاع داده شدند، تشکیل می داد. نمونه آماری مورد نیاز این پژوهش که با استفاده از نمونه در دسترس انجام گرفت، به صورت تصادفی، انتخاب و به پرسشنامه بی ثباتی ازدواج پاسخ دادند. زوجین دارای نمرات بالا در آزمون بی ثباتی ازدواج، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 زوج) و گروه کنترل (10 زوج) قرار گرفتند. زوج درمانی شناختی رفتاری، برای گروه آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه ای اجرا و گروه گواه هیچگونه مداخله ای دریافت نکردند. ابزارهای پژوهش شامل شاخص بی ثباتی ازدواج بود. نتایج نشان داد که تفاوت میانگینهای تعدیل شده پس آزمون دو گروه آزمایش و کنترل از نظر آماری معنادار (189.34=F ،000/0=P (و فرضیه پژوهش تایید گردید یعنی زوج درمانی شناختی رفتاری بر ثبات ازدواج زوجین جوان تاثیر دارد و 65 درصد واریانس نمرات کل باقی مانده متاثر از زوج درمانی شناختی رفتاری میباشد. میزان توان آماری نیز یک بود که حاکی از میزان دقت در کشف تفاوتهای معنادار و حجم نمونه مناسب بود. در نهایت اجرای این روش مداخله آموزشی و درمانی را برای بهبود روابط زوجین و اقدامات لازم جهت پیشگیری از مشکلات زناشویی، ارتباطی و عملکردهای مختلف خانواده توصیه می گردد.

Keywords:

بی ثباتی ازدواج , زوج درمانی شناختی رفتاری , زوجین جوان