ملیحه نیشابوری محمدی - گروه مشاوره،واحد قوچان،دانشگاه آزاد اسلامی،قوچان،ایران
سکینه سلطانی کوهبنانی - استادیارروانشناسی و علوم تربیتی،دانشگاه فردوسی مشهد

بازی درمانی یکی از شیوه های مداخلاتی است که همیشه در کنار سایر روش ها مورد توجه بوده است و اثر بخشی آن در حوزه های مختلف از جمله اختلالات روانی کودکان مورد تایید قرار گرفته است.هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله ی آموزش مادر- کودک به شیوه ی بازی درمانی بر رفتارهای کلیشه ای کودکان دارای اختلال اوتیسم بوده است. این پژوهش از طرح های نیمه آزمایشی و از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه شاهد می باشد. جامعه آماری شامل دانش آموزان 6-12ساله ی مبتلا به اوتیسم شهر مشهد که در سال تحصیلی 94-1393در یکی از مدارس استثنایی این شهر مشغول به تحصیل بودند و مادران آنها می شد.20 نفر از کودکانی که مادرانشان داوطلب شرکت در طرح همراه فرزند خودبودند واین کودکان نیز در آزمون گارز نمره ای بین85تا115کسب نموده بودند به صورت گمارش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در 12 جلسه آموزش مادر-کودک به شیوه ی بازی درمانی شرکت نمودند. و مجددا خرده آزمون رفتارهای کلیشه ای پرسشنامه گارز بر روی کودکان اجرا شد. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار6366 تحلیل شد. نتایج ،این فرضیه را که آموزش مادر-کودک به شیوه ی بازی درمانی بر رفتارهای کلیشه ای کودکان با اختلال اوتیسم تاثیر معناداری دارد تایید نمی کند( 3 . (بنابراین نتایج این تحقیق نتوانست شواهد کافی را در اثربخشی این برنامه بر کاهش رفتارهای کلیشه ای کودکان با اختلال اوتیسم فراهم نماید.

آموزش مادر-کودک ،اوتیسم، بازی درمانی ،رفتارهای کلیشه ای