سیدمحمد موسوی قهفرخی - کارشناسی ارشد، گروه مهندسی مواد و متالورژی، دانشکده فنی و مهندسی،واحد تهران، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران و دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، ایران.
ابراهیم حشمت دهکردی - دکترای متالورژی دانشگاه ماری وکوری فرانسه ،عضوهییت علمی سازمان انرژی اتمی، تهران، ایران
بهنام حیدری دهکردی - دانشجوی دکترا، گروه مهندسی مواد، دانشکده فنی و مهندسی، واحد نجف آباد،دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران.
رضا قادری - دکترا، گروه مهندسی مکانیک، دانشکده فنی و مهندسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد ، ایران.

امروزه تلفیق پارامترهای اقتصادی ومهندسی در انتقال نفت وگاز ترش ،استفاده از خطوط لوله با جنس فولاد ساده کربنی را به امری اجتناب ناپذیر تبدیل کرده است،امایکی از معضلات جوشکاری این لوله ها مانند API-5L(x42 ) ایجاد ترک و خسارات هیدروژنی می باشد. گرچه شناسایی این خسارات توسط سایر روش های بازرسی جوش با محدودیت هایی مواجه است وگاهی غیر ممکن می باشد ،اما حذف و یا کاهش هر کدام از عوامل ایجاد کننده این خسارات باعث کاهش به وقوع پیوستن آنها می گردد. لذا در این پژوهش در جهت کاهش هیدروژن ورودی، با بررسی اثر آخال های غیر فلزی، که خود به تنهایی یک عامل مخرب دیگر در فرآیندهای جوشکاری محسوب می شوند، در تاثیر بر مکانیزم جذب هیدروژن در فلز جوش وایجاد خسارت های هیدروژنی استفاده شده است. در این راستا با جاگذاری این آخال ها در حوضچه جوش توسط فرایند SMAW و سپس شارژ کاتدی هیدروژن درنمونه اتصالات جوشکاری و خارج کردن هیدروژن نفوذ کرده با استفاده از آزمایش جابجایی گلسیرین و محاسبه ومقایسه آن با نمونه های فاقد آخال و سپس بررسی ریز ساختار ها توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی SEM مجهز به سیستم آنالیز شیمیایی EDS نتایج مورد ارزیابی قرار گرفت. مشاهده گردید بعد از شارژکاتدی هیدروژن، رفتار ساختاری نمونه ها تغییر می کند و خوردگی هیدروژنی در نمونه ایجاد می شوند، که نتیجه جذب هیدروژن در نمونه می باشند، همچنین با بررسی آنالیز EDS حاصل از آخال های غیر فلزی، ترکیباتی بسیار تاثیر گذار در جذب هیدروژن جوش که بعنوان تله های هیدروژنی معروف می باشند مشاهده و بررسی گردید.

آخال های غیرفلزی، جذب هیدروژن جوش، لوله های API ، صنایع نفت وگاز،تله های هیدروژنی