محمد جلال پور - دانشجوی دکترای سازه، بخش مهندسی عمران، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ای
صالح حمزه جواران - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، بخش مهندسی عمران، دانشگاه تربیت مدرس، ته
ناصر خاجی - استادیار مهنسی زلزله، بخش مهندسی عمران، دانشگاه تربیت مدرس، تهران،

پیچیدگی های انتشار موج در محیط های الاستیک موجب شده محققان سعی در توسعه روش های عددی برای انجام این مهم نمایند. از جمله معروفترین روش عددی به کار رفته در علوم مهندسی، روش المان محدود می باشد. این روش در مسائلی که دارای جرم گسترده و ارتعاش با فرکانس بالا هستند دچار ناپایداری هایی در حل مسئله می شود. از جمله قوی ترین روش های ابداع شده برای رفع ناپایداری های عددی مزبور، روش المان طیفی است. اصول اولیه این روش مانند روش المان محدود کلاسیک است و تفاوت عمده آن در برگزیدن توابع شکل مناسب می باشد. در این مقاله، مقایسه ای بین دو نوع معروف از روش المان طیفی (لژاندار و چبی شف ) و المان محدود کلاسیک انجام شده و با توجه به نتایج حاصل کارایی این روش ها با یکدیگر مقایسه شده است.

روش المان محدود، روش المان طیفی، تئوری انتشار امواج