پریا ناهید - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، گروه زمین شناسی، تبریز، ایران
رحیم مهاری - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز، گروه زمین شناسی، تبریز، ایران

نهشته های پالیوزییک پایانی در منطقه شمال آذربایجان (هادیشهر/ جلفا) رخنمون قابل توجهی دارد . سازند الی باشی با سن پرمین بالایی و رخساره های سنگ آهک با برخی میان لایه های خاک های قدیمه به ضخامت 190 متر به صورت موازی بین سازند جلفا (پرمین) و الیکا (تریاس) نهشته شده است .این سازند شامل زیر رخساره های سوپراتایدال، اینتراتایدال (بیوکلستیک وکستون)، لاگون (بیوکلستیک وکستون)، بارهای آهکی شامل پکستون سیمان دار (بیوکلستیک پکستون، گرینستون)، بار از نوع ریف (باندستون، بافلستون)، جلوی ریف (بیوکلستیک پکستون، وکستون/ فلوتستون)، دریای آزاد (بیوکلستیک پکستون، وکستون)، دسته رخساره شیب قاره (پکستون/ وکستون و پکستون های حمل شده) که در قالب چهار دسته رخساره ساحلی، بار، دریای آزاد و شیب قاره تشخیص داده شده است . نهشته های حاصل از جریان توربیدایت و گسترش زیاد رخساره های دریای کم عمق همچنین گسترش نهشته های سوپراتایدال، نشان دهنده دریای کم عمق از نوع شلف با انرژی بالا همراه با برخی تپه ها و ریف های کومه ای است . تفسیر شرایط محیط رسوب گذاری سازند الی باشی در کنار تفسیر های مشابه سازند های پالیوزوییک پایانی تعیین کننده جغرافیای دیرینه منطقه در آغاز مزوزوییک میتواند باشد

الی باشی، پرمین، رخساره، محیط رسوب گذاری، شمال غرب ایران