شهریار افندی زاده - دانشیار دانشکده عمران دانشگاه علم و صنعت
حسن خاکسار - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی و برنام هریزی حمل و نقل، دانشگاه علم و ص

طراحی شبکه اتوبوسرانی شهری مسئله مهمی است که بسیاری از محققان در تدوین روشهای مختلف آن تلاش نمود هاند. دلیل این امر، بزرگی مسئله و تعدد پارامترهای موثر در روند طراحی شبکه است. طراحی شبکه اتوبوسرانی یک فرآیند چهار مرحله ایست؛ طراحی خطوط، تنظیم زمانبندی، تخصیص ناوگان و تخصیص خدمه. اهداف مدلهای بهینه سازی شبکه های اتوبوس از دیدگاه مسافر، اپراتور شبکه و جامعه قابل بررسی است. هدف در این مقاله، کاهش هزینه های سیستم اتوبوس از دید اپراتور شبکه و جامعه است. در این مقاله یک روش جدید برای بهینه سازی ناوگان شبکه اتوبوسرانی با استفاده از الگوریتم ژنتیک پیشنهاد میشود و مدل ارائه شده بر روی یک شبکه شهری آزمایش و نتایج آن مورد تحلیل و ارزیابی قرار می گیرد.

بهینه‌سازی، ناوگان اتوبوسرانی، الگوریتم ژنتیک، شبکه خطوط اتوبوسرانی شهری