داود صناعی - کارشناس ارشد، مهندسی برق کنترل، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد خمینی شهر
محمدرضا یزدچی - عضو هیات علمی، گروه مهندسی پزشکی، دانشگاه اصفهان

بیماری دیابت ناشی از مجموعه ای از اختلالات متابولیک طولانی است که منجر به بروز ناهنجاری در کنترل میزان قند خون می شود.دیابت نوع 1 زمانی رخ میدهد که سلول های بتا در پانکراس یا اصلا قادر به تولید انسولین نیستند و یا ترشح آن به اندازه کافی نیست. در اینمقاله اقدام به طراحی یک سیستم کنترل فازی- عصبی هوشمند جهت تنظیم میزان قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 کرده ایم. به منظور درک بهتر این سیستم، در ابتدا سعی بر آن است که با استفاده از یک سیستم کنترل فازی بهینه شده توسط الگوریتم ژنتیک به تنظیم میزانانسولین تزریق شده به بیمار اقدام شود. بهینه سازی پارامترهای کنترل کننده فازی، باعث کاهش 5 درصدی در میزان انسولین مصرفی می شود.از مهمترین یافته های این تحقیق ، کاهش محسوس خطای کنترل و افت شدید مصرف انسولین در حالت استفاده از کنترل کننده فازی- عصبی است، مشاهده شد که غلظت گلوکز در بازهی طبیعی نرموگلیسمی حفظ می شود و تا 78 درصد مصرف انسولین کاهش مییابد که نتیجه فوقالعادهای است، با این که تعداد توابع عضویت به نصف کاهش یافت ولی وجود یک شبکه عصبی با قابلیت یادگیری، منجر به برتری چشمگیر اینحالت نسبت به کنترلر فازی شد.

کنترل کننده فازی، کنترل کننده هوشمند فازی عصبی، انفیس، مدل مینیمال توسعه یافته، AMM