مدلسازی مسیله در مدار قرار دادن واحدهای تولیدی با در نظر گرفتن برنامه های پاسخ بار

این مقاله به بررسی در مدار قرار دادن واحدهای تولیدی بر اساسبرنامههای پاسخ بار با استفاده از کشش تقاضا میپردازد،که در هر یکساعت، چه مقدار از بار مصرفی باید قطع شده و چه مقدار باید به ساعات دیگر منتقل گردد و نیز برنامه تولید بهینه واحدهای تولیدی به دست آید. در این تحقیق برای در نظر گرفتن کشش تقاضا، به طور همزمان از کششهای تقاضای خودی و متقابل استفاده شده است. در حالت ایده آل، بهره بردار شبکه مایل است تا آنجا که امکان دارد در ساعاتی که قیمت برق تولیدی بالا است، به قطع بار مصرفی مشترکین یا انتقال آنها به ساعات دیگر بپردازد. در حالت واقعی، هنگامی که بار مصرفی در یکساعت قطع شده یا به ساعات دیگر منتقل میشود، مصرفکنندگان شبکه دچار ضرر میشوند. بر اساسروابط ریاضی ارایه شده در این تحقیق، بهره بردار شبکه برنامه ریزی شبکه را به گونهای انجام میدهد که با در نظرگرفتن کشش تقاضای کوتاه مدت و ضررهایی که مصرفکنندگان با آن مواجه میشوند، به یکپاسخ بهینه اجتماعی دست یابد. به عبارت دیگر در این روش، مطلوبیت سمت تقاضا حداکثر شده و به طور همزمان، مجموع هزینههای تولید توان و ضررهایی که برای مشترکین رخ میدهد، حداقل خواهند شد

Keywords:

پاسخ بار , قطع بار , انتقال بار , شبکه هوشمند , در مدار قرار دادن واحدها , تجدید ساختار در سیستمهای قدرت