مصطفی عسگری - دانشجوی کارشناسی ارشد، روانشناسی بالینی کودک و نوجوان، دانشگاه تبریز
عباس بخشی پور - استاد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، دانشگاه تبریز

سازگاری دانش آموزان دبیرستانی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر یادگیری و پیشرفت بهتر در مدرسه است. هدف پژوهش حاضر مقایسه سازگاری و مولفه های آن در بین دانش آموزان تیزهوش و با هوش متوسط می باشد. همچنین به بررسی ارتباط سازگاری دانش آموزان دبیرستانی با انگیزه پیشرفت تحصیلی در هر یک از گروه ها، می پردازد. طرح پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری شامل دانش آموزان مقطع دبیرستان شهرستان رشت در سال تحصیلی 92-93 بود. که از بین آن ها نمونه ای به حجم 120 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند (60 تیزهوش،60 متوسط). شرکت کنندگان به مقیاس های سازگاری دانش آموزان دبیرستانی (سینگ و سینها، 1993) و انگیزه پیشرفت (کاظمی،1368) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیره، آزمون T مستقل و ضریب همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج بدست آمده تفاوت معنی داری را در ارتباط با متغیر سازگاری در بین دو گروه از دانش آموزان نشان داد. همچنین ارتباط معنی داری بین متغیر سازگاری با انگیزه پیشرفت تحصیلی در هرکدام از دانش آموزان تیزهوش و با هوش متوسط مشاهده شد. در نتیجه با استفاده از شناخت بیشتر تفاوت های دانش آموزان تیزهوش و با هوش متوسط می توان یادگیری و پیشرفت تحصیلی آن ها را بهبود بخشید.

سازگاری، انگیزه پیشرفت، دانش آموزان تیزهوش