کبری امامی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مدیریت آموزشی، دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
مرتضی کرمی - استادیار دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران
محمدرضا آهنچیان - استاد دانشگاه فردوسی، مشهد، ایران

نقش محوری توسعه حرفه ای در موفقیت سازمان ها هزاره سوم، موجب شده است تا سازمان ها به دنبال روش هایی برای جلب مشارکت فعال کارکنان در فعالیت های یادگیری باشند. توسعه منابع انسانی به عنوان مهم ترین منبع رقابتی سازمان ها، نیازمند اتخاذ رویکردی ساختار یافته برای توسعه حرفه ای آنها است. برنامه توسعه فردی ، ابزاری منسجم و موثر برای توسعه منابع انسانی است و در همسو شدن توسعه شایستگی های سازمانی و فردی مورد نیاز کارکنان برای تحقق توسعه حرفه ای آنان کمک می کند. بدین منظور، گسترش اجرای برنامه توسعه فردی می تواند یکی از شاخص های کیفی جهت توسعه حرفه ای کارکنان درسازمان ها محسوب گردد. زیرا از یک سو تناسب برنامه توسعه فردی با ویژگی های تعلیم و تربیت بزرگسالان، کارکنان را تشویق به خودراهبری و احساس مسیولیت برای توسعه حرفه ای خود می کند واز طرف دیگر، به مدیران ارشد و بخش منابع انسانی در ارایه بازخورد بهتر و برنامه ریزی برای فعالیت یادگیری اثربخش ، یاری می دهد. نکته حایز اهمیت اینجاست که با وجود پیچیدگی سازمان های عصر نوین، مدیران منابع انسانی هیچ رویکرد مناسبی را جهت توسعه حرفه ای کارکنان ندارند. پژوهش حاضر تلاش می ورزد با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و با معیار قرار دادن اصول و ویژگی های برنامه توسعه فردی، آن را بدیل مناسب جهت توسعه حرفه ای کارکنان پیشنهاد نماید.

برنامه توسعه فردی، توسعه حرفه ای منابع انسانی