تدوین اصول طراحی بیمارستان های قلب بر مبنای تاثیر عوامل محیطی بر کاهش استرس

یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین ارکان محیط های درمانی طراحی معماری آن محیط می باشد. طراحی هرمحیط با استفاده از مولفه های سازنده و موثر بر آن محیط انجام می پذیرد. بیمارستان ها ازجمله فضاهاییمی باشند که باید در این فضاها حتی الامکان مولفه های محیطی را جهت طراحی فضاهای آن درنظر گرفت؛چراکه به کارگیری هر یک از مولفه ها می تواند تاثیری مثبت و یا منفی بر انسان داشته باشد. یکی از بخش هاییکه در هر بیمارستان وجود دارد بخش مراقبت های ویژهی قلب می باشد که می طلبد محیطی متناسب باوضعیت بیماران در آن بخش طراحی گردد. نحوه طراحی محیطی با استفاده از مولفه های تاثیرگذار بر بیمارانمی تواند بر کاهش یا افزایش استرس که از شاخصه های سلامت روان در انسان می باشد در بیماران و بهبود رونددرمان آنان موثر واقع گردد. هدف از این مقاله شناخت عوامل محیطی قابل ادراک موثر بر کاهش استرس دربیماران در بخش قلب بیمارستانها می باشد. روش تحقیق در مقاله حاضر توصیفی تحلیلی می باشد و نتایج -آن نشان میدهد از میان عوامل محیطی گوناگون موثر بر استرس بیماران، صوت نامطلوب می تواند آرامشبیماران را برهم زده و سبب بروز استرس در بیماران گردد، حس محصوریت ناشی از عدم یکپارچگی نیزاحساس خستگی و ناراحتی در بیمار ایجاد می کند که منجر به بالا رفتن استرس در بیماران می گردد، ارتقاءامنیت فیزیکی اثری بر استرس بیماران ندارد، تامین امنیت روانی می تواند سبب کاهش استرس در بیمارانگردد، همچنان نور طبیعی و مصنوعی مناسب نیز بر کاهش استرس بیماران موثر است و درنهایت به این نتیجهدست یافته ایم که چش مانداز به فضای سبز و محیط طبیعی تاثیری بر بهبود وضعیت بیماران و کاهش استرسندارد، به طور کل می توان گفت که عوامل مختلفی در کاهش استرس بیماران تاثیر دارد.

Keywords:

روانشناسی محیط , استرس , بیمار , بیمارستان