تحلیل فضایی اثرات شبکه معابر بر آسیب پذیری محلات شهری در برابر زلزله(مطالعه موردی:شهر گرمی)

معابریکی از فاکتور های مهم در امر مدیریت بحران ( قبل ، حین و بعد از وقوع ) می باشد . به نظر می رسد در مقوله آسیب پذیری ناسی از زلزله آنچه بیشتر از نظام عملکردی شبکه معابر اهمیت دارد تقسیم بندی شبکه معابر بر اساس عرض معبر است . بدیهی است با افزایش عرض معبر امکان فرار و عملیات امداد و نجات ، سهولت بیشتری انجام می شود . علاوه بر آن احتمال ریزش ساختمان ها که منجر به مسدود شدن معبر بشود کاهش می یابد . بنابر این با کاهش عرض معبر پتانسیل آسیب پذیری در زلزله افزایش می یابد . هدف از این مطالعه بررسی میزان اسیب پذیری شهر گرمی با استفاده از تحلیل فضایی شبکه معابر است.این تحقیق از نوع کاربردی و به روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است.جهت شناسایی محدوده های آسیب پذیر، از هفت شاخص و نقشه های آن در قالب لایه های اطلاعاتی تهیه و تحلیل گردید.سپس با استفاده از روش CRITIC وزن مربوط به هر لایه تعیین و لایه ها تلفیق شدند.در مرحله نهایی با استفاده از مدل TOPSIS نقشه نهایی آسیب پذیری تهیه گردید.نتایج نشان داد که ناحیه یک شهر در محدوده آسیب پذیری زیاد و خیلی زیاد قرار دارد.همچنین نطابق نقشه آسیب پذیری با ویژگی های توپولوژیک شبکه معابر نشان داد که از نظر فضایی،بخش های درونی محلات بیشترین تراکم نقاط و محورهای بحرانی دارند.این نقاط به واسطه طول کوتاه و عرض کم بیشترین آسیب پذیری را در مواقع زلزله دارند و سپس از آن روند امداد رسانی را با اختلال مواجه خواهد ساخت.بنابر این اصلاح ساختار و سلسله مراتب دسترسی ها از ضروریات شبکه معابر شهر گرمی است.

Keywords:

شبکه معابر , زلزله , CRITIC , TOPSIS , توپولوژی , شهر گرمی