تحلیلی بر وضعیت معابر منطقه 3 شهر تهران به لحاظ شاخصهای شهر دوستدار کودک

کودکان به عنوان آینده سازان جامعه نیاز دارند کودکی ایمنی را تجربه نمایند تا بتوانند بزرگسالی تاثیرگذاری داشته باشند. طرحهای شهر دوستدار کودک به منظور افزایش همکاری، مشارکت و ایجاد حس تعلق در کودکان پایهگذاری شدهاند. عنوان شهر دوستدار کودک در سطح جهانی از سال 1980 و در ایران برای اولین بار در سال 1382 و پس از زلزلهی تاثربرانگیز بم، مطرح گردید. در سالهای اخیر پژوهشهایی در زمینه شهر دوستدار کودک با اهداف گوناگون مورد بررسی قرارگرفته است. پژوهش حاضر سعی بر آن داشته تا با تحلیل ایمنسازی معابر شهری و بررسی منطقه مورد مطالعه(منطقه 3 شهرداری تهران) گامی در راستای بهبود ایمنی و امنیت معابر و بویژه کودکان بردارد. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و براساس مطالعات کتابخانهای، اسنادی و بررسیهای میدانی است، جامعه آماری پژوهش حاضر مشتمل بر کودکان، والدین و کارشناسان فعال در حوزه شهری میباشد. در راستای پژوهش، براساس یافتهها از منابع گوناگون، شاخصهایی نظیر ایمنی و امنیت معابر، دسترسی به تسهیلات و خدمات آموزشی - تفریحی و ورزشی، وجود حمل ونقل عمومی مناسب به و خصوص وجود مسیرهای پیاده و دوچرخهمناسب، وجود محیط سالم و عاری از زباله و ها آلاینده ها، مشارکت و ارزش دهی به کودکان به دست آمد که نظرات جامعه آماری حاکی از عدم رضایت وضع موجود بود. سرعت بالای حرکت در سوارهرو، سطح نامناسب پیاده روها، عدم وجود پوشش مناسب جویها و کانالها، عدم وجود مسیر مخصوص دوچرخه، دسترسی دشوار به فضای سبز و پارکها و عدم امکان حضور و عبور و مرور ایمن کودک به تنهایی، از جمله مواردی میباشد که نشان میدهد شاخصهای ایمنی معابر شهر دوست دار کودک در منطقه سه شهر تهران از دید جامعه آماری تحقیق در وضعیت مطلوبی قرار ندارند.

Keywords:

شهر دوستدار کودک , معابر شهری , ایمنسازی معابر شهری , تهران