ارزیابی توان اکولوژیکی به منظور توسعه جنگلکاری در محیط GIS (مطالعه موردی: شهرستان تبریز)

بحرانهای زیست محیطی در ایران بسیار پیچیده است و از عوامل موثر در تشدید این بحرانها ازدیاد جمعیت، بیابانی شدن مناطق مختلف، تخریب اکوسیستمها، تخریب جنگل، به هم خوردن تنوع زیستی، گسترش مناطق مختلف شهری، آلودگی هوا، آب و فرسایش خاک را میتوان نام بر د. ارزیابی توان اکولوژیکی برای برنامه ریزی صحیح و استفاده همه جانبه بر پایه شناخت استعدادها و توان تولیدی در مدیریت و برنامه ریزی از اهمیت خاصی بر خوردار است. با توجه به شرایط زیست محیطی شهر تبریز و افزایش آلودگیها نیاز به توسعه جنگل و فضای سبز روز به روز بیشتر احساس میشود به طوری که جنگلکاری در این شهر و حومه آن نیازمند مطالعه و ارزیابی توان اکولوژیکی در منطقه میباشد. بنابراین پیش از هر عملیاتی تعیین مناطق مناسب و فاقد محدودیت برای جنگلکاری در منطقه، امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. هدف پژوهش حاضر شامل، مکانیابی اراضی مستعد برای توسعه جنگل در شهرستان تبریز با استفاده از روش بولین میباشد. جهت نیل به این هدف از فاکتورهای موثر در امر مکانیابی مناطق مستعد جنگلکاری از جمله لایه رقومی ارتفاع(DEM ، (شیب، جهت شیب، آبراهههای موجود در شهرستان، مناطق مسکونی(نقاط شهر و روستایی)، لایه مربوط به فرسایش و اسیدیته خاک(Ph ،(خطوط ارتباطی و همچنین کاربری اراضی مربوط به منطقه مورد استفاده قرار گرفتند. برابر نتایج بدست آمده از این پژوهش مشخص گردید که از مجموع 2253 کیلومتر مربع تنها 9/38 درصد معادل 210 کیلومتر مربع جهت جنگلکاری مستعد میباشد. این مناطق عمدتا در بخشهای جنوب شرقی و شمال غربی شهرستان پراکنده هست.

Keywords:

توان اکولوژیکی , جنگلکاری , منطق بولین , شهرستان تبریز