افزایش راندمان سرریزهای جانبی مایل با استفاده از هندسه نا متقارن

سرریزهای جانبی به عنوان یک سازه انحرافی در رودخانه ها و کانالها، برای کنترل دبی در کانال اصلی مورد استفاده قرار می گیرند. نوعی از سرریزهای جانبی، سرریزهای جانبی مایل می باشند. از مزایای این سرریزها عدم رخ داد پدیده جداشدگی جریان و کاهش ضریب دبی با افزایش عدد فرود در کانال اصلی، می باشند. جهت بررسی عملکرد سرریز و تخمین دبی عبوری از روی سرریز نیاز به تعیین ضریب دبی می باشد. در این پژوهش تعیین عملکرد هیدرولیکی سرریزهای جانبی مایل با هندسه اصلاح شده، به صورت آزمایشگاهی مد نظر می باشد. تغییر مذکور در شکل سرریزهای مایل باعث تعامد طول بیشتری از تاج سرریز با خطوط جریان و همینطور افزایش طول موثر سرریز به میزان قابل توجهی گشته که هر دو عامل با هم باعث افزایش ضریب دبی سرریز و عملکرد بهتری از این نوع سرریزها می گردد. رفتار هیدرولیکی این نمونه از سرریز جانبی مایل در طول بازشدگی های مختلف و هر کدام به ازای ارتفاع و زوایای رأس مختلف سرریز مورد بررسی قرار گرفته است. در نهایت یک رابطه غیر خطی برای ضریب دبی بر حسب متغیر های هندسی و هیدرولیکی جریان خواهد شد. نتایج نشان می دهد که دبی عبوری از سرریز جانبی مایل اصلاح شده، نسبت به سرریز جانبی مایل در حدود 27/6 در صد و نسبت به سرریز جانبی مستطیلی تا 35/3 درصد افزایش می یابد.

Keywords:

سرریز جانبی , ضریب دبی , سرریز مایل , مدل آزمایشگاهی