حسن محمودزاده - استادیار جغرافیا - و برنامه ریزی شهری ،گرایش آمایش ،دانشگاه تبریز
مازیار حسین پور - دانشجوی کارشناسی ارشدبرنامه ریزی شهری گرایش مسکن، دانشگاه تبریز
نعیمه عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد آب و هوا شناسی کاربردی ،دانشگاه شهید بهشتی
فاطمه شایقان - دانشجوی کارشناسی ارشد آب و هوا شناسی کاربردی ،دانشگاه شهید بهشتی

هدف اصلی برنامه ریزی منطقه ای در کشور های مختلف تحقق توسعه و کاهش نابرابری های منطقه ای و نیل به توسعه پایدار است. گام نخست در حل مسایل ناشی ازعدم تعادل های منطقه – ای شناخت و سطح بندی مناطق از نظر برخورداری در زمینه های گوناگون اجتماعی ، اقتصادی و غیره است . لازمه برنامه ریزی منطقه ای ، شناسایی جایگاه مناطق نسبت به یکدیگر به لحاظ توسعه پایدار است. در این بین ، از جمله بخش هایی که در توسعه ی کشور هاو مناطق همواره در نظر است، بخش کشاورزی است که در ایران ، به دلیل تامین نیاز های غذایی کشور اهمیت بالایی دارد. هدف این مقاله ، تعیین درجه توسعه یافتگی شهرستان های استان تبریز و تحلیل نابرابری های منطقه ای در این استان می باشد . روش پژوهش توصیفی تحلیلی می باشد برای تحلیل داده ها ، از نرم افزار Excel و GIS استفاده شده است.نتایج تقریبا مشابه بدست آمده است، نتایج حاصل از ادغام کپ لند نشان داد کشاوزی در شهرستان های استان با توجه به آب و هوای سرد کوهستانی حاکم توسعه یافتگی در بخش کشاورزی صورت نگرفته است.

تبریز- توسعه پایدار - کپ لند - سرد کوهستانی -Excel ،GIS