سپیده مکارم - رشناسی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه شیراز
محمدعلی گودرزی - استاد تمام روان شناسی بالینی، دانشگاه شیراز

هدف : بررسی این نکته که آیا در کسانی که علایمی وسواس گونه(مانند افکار مزاحم و...) را تجربه می کنند، بین علایم و راهبردفرونشانی فکر ارتباطی وجود دارد همچنین، شدت این علایم میتواند تاثیری در افزایش یا کاهش استفاده از راهبرد فرونشانی فکرداشته باشد روش: طرح این پژوهش همبستگی و از زیر مجموعهتحقیقات توصیفی می باشد.گروه نمونه شامل 120 نفر دانشجویدوره کارشناسی بود که به طور تصادفی از بین دانشجویان دانشکدهعلوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه شیراز انتخاب شدند و دو مقیاس وسواس فکری-عملی پادوآ و خرس سفید را تکمیل کردند.نتایج : یافته ها حاکی از آن بود که ارتباط معناداری بین علایموسواس گونه و فرونشانی فکر وجود دارد؛ البته بیشترین میزانمعناداری با کنترل ناقص بر روی فعالیت های ذهنی اززیرمجموعه های مقیاس پادوآ بدست آمد. نتیجه گیری : با توجه بهیافته ها می توان بیان داشت که هرچه شدت علایم وسواس بیشترباشد، میزان به کارگیری راهبرد فرونشانی فکر نیز بیشتر است. باتوجه به نتایج بدست آمده از خرده مقیاس ها، کسانی که ناتوانیبیشتری در مقابله و کنترل افکار ناخوشایند (به هنگام شک و تردیدو...) دارند ، از این راهبرد بیشتر استفاده می کنند.

وسواس فکری-عملی؛ راهبرد فرونشانی فکر؛ دانشجویان