تاثیر هوش فضایی و کلامی درآموزش ریاضی دانش آموزان اول ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر استفاده از روش تدریس سخنرانی وروش تدریس بصری و تاکید بر هوش کلامی و فضایی دانش آموزاناول دبستان حین ارایه محتوای ریاضی می باشد . برای این کار دانشآموزان کلاس 22 نفری به دو دسته 11 نفری تقسیم شدند و به گروهاول از شیوه تدریس با تکیه بر هوش کلامی استفاده شد و برای گروهدوم تدریس با استفاده از هوش بصری آنان صورت گرفت. که درپایان نتایج بدست آمده حاکی از آن بود که در دانش آموزان هر گروهحالاتی پدید آمده که به شرح زیر می باشد :دانش آموزان گروه اول (تدریس با تکیه بر هوش کلامی): عدم توجهبه کلاس درس و محتوای تدریس ، خستگی و بهانه گیری های پیدر پی حین تدریس، عدم وجود شور و نشاط در دانش آموزان، عدمتمرکز دانش آموزان، عدم توانایی تعمیم و حل مسایل سطح بالاتر،یادگیری به صورت طوطی وار و ایجاد حس منفی نسبت به درسریاضیات.دانش آموزان گروه دوم (تدریس با تکیه بر هوش بصری): توجهکامل به محتوای تدریس، تحریک حس کنجکاوی، تمرکز بالایدانش آموزان حین تدریس، وجود شور و نشاط و بروز خلاقیت دانشآموزان، توانایی تعمیم و حل مسایل سطح بالاتر، احساس رضایت ازموفقیت در یادگیری و ایجاد حس مثبت نسبت به درس ریاضی.

Keywords:

هوش چندگانه , هوش کلامی , هوش فضایی , آموزش ریاضی