سیدمحمدحسین حسینی - دکتری برنامه ریزی درسی و کارشناس پژوهش پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش

مدارس خیریه ای و خیریه آموزشی یکی از قدیمی ترین رخدادهای آموزشی است که تاکنون شکل مشهود آن ساخت و ساز مدارس جدید، بازسازی یا تجهیز مدارس و هزینه های مرتبط بوده است. چنین نقش هایی برغم اثرگذاری سازنده آنها، در شرایط حاضر با چالش های متعددی موجه است و نیاز به بسط مفهوم خیریه آموزشی است. یکی از زمینه های بسط خیریه آموزشی، مشارکت خیرین آموزشی در تصمیم سازی های آموزشی و تغییرات آموزشی یا برنامه های درسی است. بنابراین این مقاله درصدد تبیین چیستی، چرایی و چگونگی تصمیم سازی مشارکتی تغییرات آموزشی خیرین است. براساس یافته ها تصمیم سازی مشارکتی تغییرات آموزشی عبارتست از: شناسایی، تعریف، و تحلیل ابعاد مختلف تغییر آموزشی توسط خیرین و دیگر دست اندرکاران آموزشی، ارزیابی راه حل های ارایه شده و انتخاب یک یا چند راه حل مناسب تر، که به دلایل متعددی مانند یادگیری از تاریخ مدارس خیریه ای، رشد ناچیز جمعیت دانش آموزی کشور، ابهام در وظیفه دولت و وزارت آموزش و پرورش، و رشد فنآوری های مختلف و تغییر در مفهوم فضای آموزشی، گسترش نقش های خیرین در تغییرات آموزشی و برنامه های درسی، و گسترش در کمیت و کیفیت خیرین آموزشی ضروری است و برای انجام چنین کاری نیاز است نظام آموزشی و برنامه ریزی درسی کشور تغییر پارادایمیک داشته، رویکرد و الگوی تغییر آموزشی و برنامه های درسی تغییر یافته و در تغییرات آموزشی و برنامه های درسی، نگاه سیستمی، به ویژه سیستم های زنده، پذیرفته شود.

خیرمدرسه ساز؛ مشارکت؛ تغییر آموزشی