الهام ملک زاده - عضو هیات علمی، پژوهشکده تاریخ، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
زهرا علیزاده بیرجندی - عضو هیات علمی،گروه تاریخ، دانشگاه بیرجند

مطالعات آینده نگری در علوم از علوم نوپای میان رشته ای و واکنشی راهبردی است که در دهه های اخیر در کانون توجه قرار گرفته است. هدف اصلی این حوزه کشف، آزمودن، ارزیابی و پیشنهاد آینده های ممکن، محتمل و مطلوب است. با توجه به اهمیت خیریه ها و کارکردهای متعدد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی آن در جامعه، اتخاذ تدابیری جهت ارتقای کارآمدی های خیریه ها و رفع آسیب های ساختاری و مدیریتی آنها ضروری می نماید. برای دستیابی به اهداف مذکور و بهره گیری از ظرفیت های امور خیریه در ایران، آینده اندیشی مساله محور در امور خیریه ها به عنوان یک اولویت و ضرورت مطرح می گردد. مقاله حاضر می کوشد بر مبنای توصیف پیشینه های امور خیریه در ایران و تحلیل روند آن به تصویری از آینده خیریه ها بپردازد. یافته های پژوهش حاضر نشان می دهد هرگونه تصویرپردازی در مورد آینده خیریه ها در ایران موکول به بررسی موقعیت گذشته آن و توجه به نیاز جامعه و اقتضایات زمانه است.

خیریه ها؛ آینده پژوهی؛ ایران؛ تاریخچه امور خیر