فاطمه خدیوی دهگاه - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی

ضعف در مهارت های مربوط به خودمهارگری و خودتنظیمی از جمله عوامل مهم در گرایش نوجوانان به اعتیاد می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش برنامه خودمهارگری- خودتنظیمی بر کاهش اعتیادپذیری در دانشآموزان بود. روش تحقیق از نوع آزمایشی و از طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری، شامل دانشآموزان دختر مقطع دبیرستان شهرستان سیاهکل در سال تحصیلی 94-95 بود. نمونه پژوهش 30 دانشآموز دارای نمره بالا در اعتیادپذیری بود که از میان دانشآموزان شناسایی و به طور تصادفی، 15 نفر در گروه آزمایش و 15 نفر در گروه کنترل جایدهی شدند. برنامه آموزشی خودمهارگری و خودتنظیمی در طی 10 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد و افراد گروه کنترل هیچ مداخلهای دریافت نکردند. ابزار استفاده شده شامل مقیاس ایرانی آمادگی به اعتیاد بود که شرکتکنندگان در مرحله ی پیشآزمون و پسآزمون به سوالات آن پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل در پس آزمون از لحاظ اعتیادپذیری تفاوت معنی داری وجود دارد. به طوری که میانگین گروه آزمایش به صورت معنی داری کم تر از گروه کنترل است. P˂0.001 برنامه آموزش خودمهارگری- خودتنظیمی می تواند به عنوان یک برنامه ی پیشگیری از اعتیاد در کنار سایر برنامه های آموزشی مورد استفاده فعالان در این حوزه قرار گیرد.

خودمهارگری، خودتنظیمی، اعتیادپذیری