سید روح اله تقی زاده - عضو هیات علمی تمام وقت دانشگاه آزاد اسلامی واحدگچساران
محمدامین آریانا - عضو هیات علمی تمام وقت دانشگاه آزاد اسلامی واحدگچساران

سیالات انتقال دهنده حرارت دارای کاربردهای صنعتی گوناگونی از قبیل حمل و نقل، تامین انرژی، تهویه هوا، خنککننده قطعات الکترونیکی و ... میباشند. سیالات خنککننده سنتی نظیر آب، روغنها، گلایکول و فلویوروکربنها، بصورت ذاتی و بدلیل رسانایی گرمایی پایین خود، دارای عملکرد حرارتی ضعیفی هستند. فعالیتهای تحقیقی و توسعهای جهت بهبود خواص انتقال حرارت این سیالات همواره در حال انجام بوده است. مواد جامد فلزی نظیر نقره، مس و آهن و مواد غیرفلزی نظیر آلومینا، اکسید مس،سیلیکون کربید و نانوتیوبهای کربنی، دارای رسانایی حرارتی بسیار بالاتری از سیال خنک کننده معمول هستند. از اینرو یک ایده ابداعی، اضافه کردن ذرات جامد به سیالات خنک کننده سنتی جهت افزایش رسانایی حرارتی آنهاست. در این مقاله مدلهای محاسبه ضریب رسانایی گرمایی نانوسیالات آلومینا بر پایه آب بررسی و با نتایج حاصل از مدلسازی با استفاده از شبکه های عصبی مقایسه میگردد

نانو سیال، نانو ذره، ضریب هدایت حرارتی، ضریب انتقال حرارت