روش تعیین غلظت پروتیین در تجزیه پروتیومیک گیاهان

به طور کلی انتخاب روش برای تعیین غلظت پروتیین ها وابسته به نوع و ماهیت پروتیین، ماهیت سایر ترکیبات نمونه پروتیینی، سرعت مورد لزوم، دقت و حساسیت آزمایش است. ساده ترین روش اندازه گیری غلظت پروتیین در یک محلول، میزان جذب نور UV آن است. اگر پروتیین خالص باشد، غلظت آن را می توان از روی OD به دست آمده، محاسبه کرد. اگر پروتیین خالص نباشد، مقدار جذب نوری، تنها امکان تخمین تقریبی غلظت پروتیین را فراهم می سازد. از مهمترین روش های مورد استفاده برای تعیین پروتیین ها می توان روش بیوره نام برد. مکانیسم اندازه گیری پروتیین به روش بیوره تشکیل کمپلکس بین یون های مس دو ظرفیتی ((2+)Cu) و پیوندهای پپتیدی است و برای تشکیل کمپلکس نیاز به حداثل دوپیوند پپتیدی است تا کمپلکس تشکیل گردد که کمپلکس تشکیل شده رنگ آبی دارد. جذب رنگ آبی تولید شده در طول موج 540 نانومتر ثبت می شود و از آنجایی که جذب با غلظت ارتباط مستقیم دارد رسم یک منحنی استاندارد مقادیر پروتیین مجهول در نمونه قابل اندازه گیری است. یکی از مهمترین روش ها برای تعیین غلظت پروتیین در نمونه ها، روش 2D Quant Kit می باشد که در آن بطور دقیق غلظت پروتیین مشخص می شود. در این روش پایه و اساس آن بر طبق روش بیوره و با ایجاد ترکیبات خاص یون مس با پروتیین ها، می باشد. رنگی شدن محلول نهایی نشان از عدم ترکیب مس و کم بودن پروتیین در نمونه است و بین غلظت رنگ محلول نهایی و غلظت پروتیین همبستگی منفی وجود دارد. در مجموع در این مقاله سعی شده است نحوه تعیین غلظت پروتیین مورد بررسی قرار گیرد.

Keywords:

اسپکتروفتومتر , پروتیومیک , غلظت پروتیین , گیاهان