ارزیابی عملکرد الگوریتم وراثتی برنامه ریزی بیان ژن در پیش بینی نوسانات تراز آب زیرزمینی با توجه به اثرات خشکسالی، مطالعه موردی: دشت سیرجان

جهت فایق آمدن بر مشکلات خشکسالی و یا کاهش خسارات وارده، نیاز به یک برنامه ریزی بلندمدت و طرح هایمدیریتی جامع و یکپارچه ای است که دربردارنده تمامی جوانب مرتبط با هیدروژیولوژی آبخوان باشد. در همینراستا، بکارگیری روشهای داده محور مبتنی بر مدلسازی سری های زمانی که قابلیت پیش بینی فرآیندهایغیرخطی مانند تغییرات تراز سطح آب زیرزمینی را دارا می باشند، می تواند زمینه ساز تدوین برنامه های مدیریتیموثر در آبخوان مورد نظر گردد. روش برنامه ریزی بیان ژن به دلیل ساختار قدرتمند در کمینه سازی خطای مدل -سازی و استفاده از ساختار درختی ابزاری مناسب برای حل مسایل پیچیده سری های زمانی می باشد. در اینپژوهش ابتدا وضعیت خشکسالی دشت سیرجان با استفاده از دو شاخص خشکسالی (SPI, ZSI) مورد بررسی قرار گرفته و سپس از اطلاعات ماهانه مربوط به 23 چاه مشاهده ای در آبخوان این منطقه طی سال های 1377لغایت 1392 نسبت به شبیه سازی و پیش بینی تراز سطح آب زیرزمینی استفاده شده است. به طور کلی نتایجحاصل از مدلسازی با عنایت به معیارهای آزمون خطای مدل شامل ضریب تعیین، جذر میانگین مربعات خطا وضریب نسبی خطای مطلق، حاکی از دقت مطلوب برنامه ریزی بیان ژن در مدل سازی نوسانات تراز آب زیرزمینی است.

Keywords:

برنامه ریزی بیان ژن , آب زیرزمینی , دشت سیرجان , داده های پرت , نقشه پهنه بندی