مراکز کشت بافت و سلول گیاهی، گامی نوین به سوی کشاورزی شهری

کشاورزی پایدار برخاسته از توسعه پایدار میباشد که این نیز ناشی از نیاز انسان امروز در مقابل پیامدهایسوء جهان صنعتی و مصرفی عصر حاضر است. توسعه ناپایدار شهرها و استفاده بی مهابا از تکنولوژی و همراه بامصرف گرایی شدید منجر به ایجاد بحران های زیست محیطی و زوال منابع انرژی و غذایی شده است. شهرها بهعنوان مصرف کنندگان شدید منابع و تولیدکنندگان مواد زاید شناخته شده و اثرات شهرها فراتر از اثرات کالبدی شانرفته است. علاوه بر این شهرها همانگونه که با ازدیاد جمعیت مواجه هستند، با تعداد افراد بیشتری برای تغذیه نیزمواجه خواهند بود. فناوریهای متعارفی که امروزه در بخش کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرند ناکارآمدند و بهاتلاف منابع طبیعی و تخریب محیط زیست منجر می شوند. کشاورزی شهری شیوه ای برای کاهش آسیب پذیریجمعیت های شهری جهان در برابر تغییرات اکولوژیکی جهان است. کشاورزی شهری یکی از امکانات و انتخاب هایما در آینده خواهد بود که می تواند شامل پرورش مواد غذایی (سبزیجات، حبوبات، قارچ و حتی گوشت و لبنیات)،گیاهان دارویی، درختچه ها و گیاهان تزیینی باشد. همچنین تکنیک ها و رویکردهای متنوعی از پرورش دادن درحیاط خلوت تا باغبانی های وسیع شهری، گلخانه های هیدروپونیک، آزمایشگاه های کشت بافت و سلول گیاهی وآبزی پروری را در بر می گیرد. مراکز کشت بافت گیاهی، که در این مقاله بدان پرداخته شده است یک مجموعهمرکب است که نمونه های مشابه کمی در دنیا دارد و در ایران نیز به تازگی اقدام به طراحی تعداد محدودی از اینمجموعه شده است. با گسترش چنین مراکزی می توان به اهدافی نظیر دستیابی به محیطی مطلوب، برای پرورشو رشد گیاهان عاری از هر گونه بیماری، فضایی برای تکثیر انبوه غیر جنسی گیاهان و فضایی مناسب، جهتانجام امور بیوتکنولوژی گیاهی (از قبیل اصلاح، شناسایی ژنی و ...) دست یافت. در این پژوهش به معرفی فضاهایآزمایشگاه های کشت بافت گیاهی و هم چنین معرفی عملیات انجام شده در این گونه آزمایشگاه ها پرداخته شده است.

Keywords:

بیوتکنولوژی , کشاورزی , شهر , گیاه , توسعه , پایدار