خدیجه معصومی - کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی

اضطراب امتحان، اصطلاحی کلی است و به نوعی از اضطراب یا هراس اجتماعی اطلاق می شود که فرد را درباره توانایی هایش دچار تردید می سازد و پیامد آن کاهش توان مقابله با موقعیت هایی است که فرد مستلزم حل مسیله است. این پژوهش، با هدف مقایسه ی راهبردهای مقابله ای ( کنار آمدن رویارویانه، خویشتن داری، جستجوی حمایت اجتماعی، مسیولیت پذیری، گریز – اجتناب، حل مدبرانه مسیله، دوری جویی و ارزیابی مجدد مثبت) در بین دانشجویان دختر مبتلا و غیر مبتلا به اضطراب آزمون انجام شده است. روش مورد استفاده این پژوهش علی – مقایسه ای است. جامعه آماری مورد مطالعه، دانشجویان دختر رشته پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری می باشند. دانشجویان مبتلا به اضطراب آزمون کسانی بودند که با پاسخگویی به پرسشنامه اضطراب آزمون T.A.I نمره بیشتری کسب کردند و غیر مبتلایان به اضطراب آزمون کسانی بودند که با پاسخگویی به پرسشنامه اضطراب آزمون T.A.I نمره کمتری بدست آوردند. تعداد جامعه مورد مطالعه 576 نفر است، 234 نفر به عنوان نمونه به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. جهت اجرای پژوهش از پرسشنامه اضطراب آزمون T.A.I ، پرسشنامه راهبردهای مقابله ای لازاروس استفاده شد. نتایج نشان داد خویشتن داری، جستجوی حمایت اجتماعی، مسیولیت پذیری، گریز – اجتناب، حل مدبرانه مسیله و دوری جویی در دانشجویان مبتلا و غیر مبتلا به اضطراب آزمون متفاوت بوده؛ بدین شکل که عامل های خویشتنداری، جستجوی حمایت اجتماعی، حل مدبرانه مسیله و دوریجویی در غیر مبتلایان بیشتر از مبتلایان است، اما مسیولیت پذیری و گریز- اجتناب در مبتلایان بیشتر از غیر مبتلایان گزارش شد. در نهایت، در میزان کنارآمدن رویارویانه و ارزیابی مجدد مثبت دو گروه تفاوتی دیده نشد.

راهبردهای مقابله ای، اضطراب آزمون، دانشجویان