هادی جرفی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی. تهران. ایران
احمد جعفری - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته حقوق خصوصی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی. تهران. ایران

اعطای حق انحصاری به مالک فکری مخترع باعث می شودتا از حاصل و دسترنج کار خود منافع لازم را ببرند و این موضوع به عنوان یک اصل در نظام حقوق مالکیت فکری، منشور حقوق بشر و فقه اسلامی پذیرفت شده است اما در بعضی مواقع این حق انحصاری بی حد و مرز با منافع کشورها علی الخصوص با کشورهای در حال توسعه در تعارض قرار می گیردکشورهای در حال توسعه بدلیل فقر تکنولوژی در قیاس با کشورهای توسعه یافته با استدلالی از قبیل حقوق بشر و قواعد رقابتی و اصل انصاف به گونه ای خواهان محدود کردن دایره حمایت به خصوص در زمینه اختراعات هستند و به همین دلیل در اکثر موافقت نامه ها راه حل میانه ای را برگزیده اند و کشور ما نیز که در آستانه الحاق به سازمان جهانی تجارت است باید توجه خاص به این امر داشته باشد و موافقت نامه ترپیس در ماده 30 با تشریک مساعی و پافشاری کشورهای در حال توسعه به کشورهای عضو سازمان جهانی تجارت اجازه داده تا استثنایات محدودی را در قوانین ملی خود منظور نمایندنویسنده در ادامه سعی داشته است به این پرسش پاسخ دهد که دامنه این محدودیت ها تا چه اندازه حق اختراع را محدود کرده است

حق اختراع، موافقتنامه تریپس،نظم عمومی، مجوزهای اجباری