بررسی و تجزیه و تحلیل اثر بخشی برنامه های آموزشی ضمن خدمت ( مورد مطالعه: شرکت پتروشیمی جم )

آموزش و بهبود منابع انسانی باعث بینش عمیق تر، دانش بالاتر، و توانایی و مهارت بیشتر در انجام بهتر وظایف و مسیولیت های شغلی می شود و برای موفقیت در این زمینه، سازمان ها لازم است برنامه های آموزشی دقیقی داشته باشند و این برنامه ها باید به گونه ای طراحی شوند که بتوانند دانش و مهارت های کارکنان را تغییر دهند، و علاوه بر رفع نیازهای حرفه ای کارکنان و حل مسایل مربوط به محل کار به تغییرات محیطی سازمان پاسخگو باشند. هدف از پژوهش حاضر پاسخ به این سوال است که: آیا برنامه های آموزشی ارایه شده برای کارشناسان، منجر به رفع نیازهای آموزشی آنها شده است روش مورد استفاده در این تحقیق روش توصیفی است. جامعه آماری تحقیق کلیه کارکنان پتروشیمی جم می باشد و اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه جمع آوری و داده ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و استنباطی و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که در مورد اثربخشی برنامه های آموزشی، بین دانش نظری و مهارت های کارکنان تفاوت وجود دارد و می توان گفت که کارشناسان شرکت مورد مطالعه توانسته اند مهارت های خود را از طریق برنامه های آموزشی افزایش دهند، اما نمرات پایین تری در دانش نظری کسب کردند.

Keywords:

برنامه ریزی آموزشی , اثربخشی برنامه های آموزشی , ارزیابی نیازهای آموزشی , دانش نظری , دانش عملی و اولویت بندی