تبیین سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در قبال بحران سوریه از منظر واقع گرایی ساختاری

بحران سوریه از زمان شروع تاکنون تاثیرات وسیعی بر تعاملات سیاسی و امنیتی در منطقه داشته است به نحوی که برخی از دولت های منطقه ای ( ترکیه، اسراییل، عربستان قطر) و فرا منطقه ای ( آمریکا ) در جهت دستیابی به اهداف مورد نظر در آن کشور با کمک به گروه های مخالف دولت، ایفای نقش نموده اند. از مهم ترین هدف کشورهای مزبور، سقوط بشار اسد و مقابله با قدرت نفوذ ایران در منطقه و کشور سوریه است اما جمهوری اسلامی ایران از همان ابتدای شروع بحران با اتخاذ سیاست و استراتژی مناسب ضمن حمایت از بشار اسد خواستار اتخاذ راهحل سیاسی توسط گروه ها و مردم آن کشور شد و توانسته است ضمن ایفای نقش فعال و پیشنهاد راه کارهای مناسب در جهت حل بحران آن کشور از ایجاد خلل و ضربه به منافع ملی جمهوری اسلامی ایران در آن کشور جلوگیری نماید. این مقاله با اتخاذ رویکرد تحلیلی – توصیفی درصدد پاسخگویی به این سوال است که آیا می توان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را در قبال بحران سوریه را از منظر نوواقع گرایی تبیین نمود یافته های اولیه پژوهش حاکی از آن است که می توان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران را در قبال بحران سوریه بر اساس نوواقع گرایی تبیین نمود و متغیرهای موازنه قدرت و امنیت از مهم ترین عواملی هستند که بستر تحلیل را شکل داده اند.

Keywords:

ایران , سوریه , ( واقع گرایی ساختاری) نوواقع گرایی , قدرت , امنیت