محمد بیرامی - دانشجوی دکترای برنامه ریزی درسی، مدرس دانشگاه فرهنگیان
حیدر بخت آزمای بخشایش - کارشناسارشد آموزش ابتدایی، مدرس دانشگاه فرهنگیان

نظام آموزش عالی در تامین و تربیت نیروی انسانی ماهر و متخصص به منظور مشارکت در برنامه های سازندگی هر کشور از نقش و جایگاه منحصر به فردی برخوردار است. توجه به حفظ و ارتقای کیفیت دانشگاه ها در ابعاد مختلف در کنار رشد کمی آن یکی از دغدغه های اصلی کارشناسان و نیز دولت ها در کشورهای پیشرو و پیشگام در آموزش عالی بوده است. با در نظر گرفتن اهمیت کیفیت نظام آموزش عالی در توسعه اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی هر جامعه، شفافیت امور و پایخگو بودن موسسات آموزش عالی امری الزامی است. هدف از پژوهش حاضر ارزابی کیفیت برنامه های آموزشی و درسی در آموزش عالی ایران می باشد. با بررسی تحولات آموزش عالی ایران از زمان قدیم تا عصر حاضر می توان گفت نظام برنامه ریزی درسی و آموزش عالی ایران به نوعی برگرفته از غرب معاصر می باشد. باتوجه به نظری بودن دانشگاه های ایران و عدم وجود ارتباط بین صنعت و دانشگاه و ... ، تجدیدنظر و اصلاح در ساختار، رسالت ها و هدف های آموزش عالی برای ایفای نقش موثر دانشگاه در تولید دانش و پاسخگویی به نیازهای اقتصادی و اجتماعی جامعه ی امروز و فردای ایران به عنوان رویکردی نوین در مدیریت و برنامه ریزی آموزش عالی باید مورد توجه جدی مسیولان و دست اندرکاران قرار گیرد. لذا در این راستا لزوم ایجاد نظام جامع برنامه ریزی در آموزش عالی کشور و به تبع آن تدوین برنامه ریزی علمی، اصولی و راهبردی کلان در عرصه علم و فناوری و لزوم توجه به رویکرد میان رشته ای در برنامه های درسی تحصیلات تکمیلی پیشنهاد می شود.

کیفیت، برنامه های آموزشی و درسی، آموزش عالی ایران