تفکر سیستمی و مزیت آن نسبت به تفکر میکانیستی

رویکرد سیستمی، مدعی ارایه روش برای برخورد اصولی تر با پیچیدگی های دنیای کنونی است. تعریف خصوصیت یک سیستم این است که نمی تواند بعنوان وظیفه ای از قطعات جدا از هم فهمیده شود. شواهد نشان می دهد که متفکرین غیرسیستمی در پیش بینی پویایی ها در درون سیستم های پیچیده با مشکل روبرو بوده اند. تفکر سیستمی یک مدل ذهنی متفاوت است که به طور بالقوه برای باز کردن فضا برای فکر کردن در مورد برخی مسایل مانند توسعه ظرفیت است. تفکر سیستمی یکی از مولفه های تفکر استراتژیک است که چارچوب مفهومی حل مسایل موجود در سازمان را تشکیل می دهد و از طریق نگرش سیستمی و همچنین تمرکز بر مشکلات در حین اجرا به حل آن ها می پردازد. طبق این تفکر ، دنیا بصورت یک ماشین در نظر گرفته می شود و معتقد است رفتار جهان بوسیله ساختار داخلی آن و قانون علیت قابل تعیین است . تفکر مکانیستی در علوم تجربی موجب پیشرفت های بسیاری شد و علوم رشد کردند. بتدریج تفکر مکانیستی در علوم انسانی و مدیریت نیز بکار رفت ولی ماهیت موضوع این علوم بگونه ای بود که با تفکر مکانیستی سازگار نبود چرا که عوامل تمامی موارد به هم وابسته هستند و بدون در نظر گرفتن یک کلیت قادر به حل مسایل نخواهیم بود. در یک چنین وضعیتی است که تفکر سیستمی با یک قالب کلی و غالب بر تک تک زیر مجموعه ها، در حل مشکلات مزیت بسیار بارزی می یابد.

Keywords:

تفکر سیستمی , تفکر مکانیستی , رویکرد سیستمی , سازمان های یادگیرنده , تفکر استراتژیک