اثر بخشی گروه درمانی به روش تحلیل رفتار متقابل بر کاهش پرخاشگری کلامی دانش آموزان دختر

هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین میزان اثر بخشی گروه درمانی تحلیل رفتار متقابل بر کاهش پرخاشگری کلامی دانش آموزان دختر شهرستان آبیک بود. روش: پژوهش از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه آزمایش و گروه گواه و جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه نهم شهرستان آبیک به تعداد 493 نفر بود. به شیوه نمونه گیری خوشه ای تعداد 60 نفر از دانش آموزانی که در پاسخگویی به پرسشنامه تعارض با والدین بیشترین نمره را دریافت کردند پس از همتا سازی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش، 10 جلسه به مدت یک ساعت و نیم، روش تحلیل رفتار متقابل را به صورت گروهی دریافت کرد؛ و در گروه گواه، مداخله ای صورت نگرفت. پس از پایان درمان مجددا دو گروه پرسشنامه تعارض با والدین را تکمیل نمودند. یافته ها: داده ها با استفاده از روشهای آماری تحلیل کوواریانس وکرویت موخلی مورد تحلیل قرار گرفت . نتایج نشان داد روش تحلیل رفتار متقابل گروهی منجر به کاهش پرخاشگری کلامی دانش آموزان دختر شده است. نتیجه گیری: حضور نوجوانان در گروه های درمانی تحلیل رفتار متقابل، نتایج اثربخشی در کاهش مشکلات دوران نوجوانی و به ویژه مشکلات و مسایل مربوط به ، آشفتگی های رفتار آشفتگی های رفتاری و تعارضات نابهنجار خانوادگی دارد .

Keywords:

پرخاشگری کلامی , تعارض با والدین , روش تحلیل رفتار متقابل , گروه درمانی