حسین نظری - دانشجوی دکترای بر نامه ریزی درسی دانشگاه اصفهان ،مدرس دانشگاه فرهنگیان اصفهان
ابوالفضل بخشی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان
حمید گشول فخرایی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان
حسین شاه بندری فوچانی - دانشجوی کارشناسی دانشگاه فرهنگیان

هدف تحقیق حاضر، تعیین رابطه بین بهره گیری از راهبردهای همکاری گروهی یادگیری با خشنودی تحصیلی و عدم نقص توجه بوده است. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی بوده است. جامعه آماری این تحقیق را کلیه معلمان دوره ابتدایی آموزش و پرورش شهر اصفهان ( 1394- 1393 ) تشکیل داده اند. شیوه نمونه گیری، خوشه ای چند مرحله ای بوده که نهایتا تعداد 371 بطور تصادفی برای تحقیق انتخاب شدند. برای جمع آوری آوری اطلاعات از دو روش کتابخانه ای و میدانی استفاده شده است. ابزار تحقیق شامل چهار دسته پرسشنامه است: 1. پرسشنامه محقق ساخته همکاری گروه های یادگیری 2. پرسشنامه محقق ساخته درگیری تحصیلی 3. پرسشنامه محقق ساخته خشنودی تحصیلی و 4. پرسشنامه محقق ساخته عدم نقص توجه. برای تجزیه و تحلیل داده های، از آزمون های تحلیل عاملی اکتشافی و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. بطور کلی نتایج تحقیق نشان داد، اثر همکاری گروهی یادگیری مبتنی بر ابعاد سه گانه ( آماد سازی زمینه، الگوی فرایند، هدایت فرایند) بر درگیری تحصیلی در سطح P=0/001 معنادار بوده و اثرگذار بوده است. اثر درگیری تحصیلی بر عدم نقص توجه در سطح P=0/001 معنادار بوده و اثرگذار بوده است. اثر درگیری تحصیلی بر خشنودی تحصیلی در سطح P=0/001 معنادار بوده و اثرگذار بوده است. همچنین نتایج تحقیق نشان داد، مدل پیشنهادی از برازش نکویی مطلوبی برخوردار است.

راهبردهای همکاری گروهی یادگیری، خشنودی تحصیلی، عدم نقص توجه، درگیری تحصیلی