عباس نوروزی - کارشناسی حقوقی اداره اوقاف و امور خیریه استان زنجان

وقف را باید نمونه ای از فرهنگ غنی اسلامی دانست که به واسطه آن زندگی در تمام سطوح و طبقاتی که هر کس قرار دارد به یکسانی می رسد. وقف یعنی ثروتمندی به تهیدستی می اندیشد و حتی برای حیات بهتر او و عاقبت خویش مالی از اموالش را در راه رضای خدا می بخشد. بر طبق ماده 55 قانون مدنی: وقف عبارت استاز اینکه عین مال، حبس و منافع آن تسبیل شود. منظور از حبس عین مال در ماده مذکور این است که ملک از دارایی مالک (واقف) خارج شود و قابلیت نقل و انتقال را از دست بدهد. عین موقوفه از مالکیت واقف خارج می شود و خود شخصیت حقوقی پیدا می کند؛ بنابراین به واقف و موقوف علیهم تعلق ندارد. باید توجه داشتبه استناد ماده 58 قانون مدنی، فقط وقف مالی جایز است که با بقاء عین بتوان از آن منتفع شد، اعم از اینکه منقول باشد یا غیر منقول، مشاع باشد یا مفروز؛ در نتیجه وقف دین و منفعت باطل است. اما در خصوص فرهنگ وقف باید ابتدا به ساکن در مورد فرهنگ بگوییم که بر طبق یک تعریف کلی؛ فرهنگ آن چیزی است که مردم با آن زندگی می کنند و به آن تعلق دارند، جامعه ای که در آن زندگی می کنیم هم فقیر داریم هم غنی ؛به مصداق: ای که دستت می رسد کاری بکن و با عنایت به روایات و آیات قرآن و سیره ایمه ی معصومین (ع) و برای خشنودی خداوند می بایست به هم نوع خود از هر طریقی که توانایی داریم یاری برسانیم. در این مقاله سعی شده در رابطه با یکی از اعمال شایسته و مورد تاکید دین مبین اسلام، وقف و نقش آن در جامعه؛ فرهنگ و مدیریت موقوفات مطالبی عرضه شود، انشالله بتوانیم حق مطلب را ادا نماییم.

وقف، مدیریت، جایگاه، فرهنگ