رابطه مولفههای هوش هیجانی با تحلیل رفتگی شغلی کارکنان آموزش و پرورش شهرستان رشت

هدف پژوهش بررسی رابطه مولفه های هوش هیجانی و تحلیل رفتگی شغلی کارکنان اموزش و پرورش شهرستان رشت بود. روش: روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی بود جامعه آماری پژوهش شامل تمامی کارکنان آموزش و پرورش شهرستان رشت در نیمسال اول سال تحصیلی 1395-1396 بود که از بین آنها نمونه ای به حجم 80 نفر با روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه انتخاب و به پرسشنامه های هوش هیجانیBar-On 1980 و تحلیل رفتگی شغلی 1981 Maslach پاسخ دادند. یافته ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین تحلیل رفتگی شغلی و هوش هیجانی و مولفه های خودآگاهی هیجانی روابط بین فردی، واقع گرایی انعطاف پذیری، حل مسیله تحمل فشار روانی و کنترلتکانش، خوش بینی همبستگی منفی و معنی دار وجود دارد در حالی که بین مولفه های جرات ورزی، حرمت خود، استقلال ، همدلی خودشکوفایی، مسیولیت پذیری اجتماعی و شادزیستی هوش هیجانی با تحلیل رفتگی شغلی رابطه معنی داری مشاهده نشد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد از میان متغیرهای پیش بین هار متغیر خودآگاهی هجیانی تحمل فشار روانی روابط بین فردی و انعطاف پذیری در مجموع قادرند به طور سلسله مراتبی 45 درصد از تغییرات تحلیل رفتگی شغلی را به طور معنادر پیش بینی کند. نتیجه گیری: براین اساس مولفه ای هوش هیجانی با تحلیل رفتگی شغلی ارتباط دارند و بطور معنی دار قادرند تغییرات مربوط به آن را پیش بینی کنند.

Keywords:

هوش هیجانی , تحلیل رفتگی شغلی , آموزش و پرورش