منصوره سادات موسوی زاهد - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش تحول سازمانی دانشگاه آزاد اصفهان(خوراسگان)
بدری شاه طالبی حسین آبادی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان(خوراسگان)

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین سبک رهبری تحول آفرین با بی تفاوتی سازمانی در سال 1395 انجام شد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه کارکنان شهرداری اصفهان به تعداد 1561 نفر تشکیل دادند که از این تعداد، 307 نفر با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 1970 به ر وش نمونهگیری تصادفی طبقه ای متناسب با حجم، به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها شامل پرسشنامه چندعاملی رهبری باس و اولیو 2000 با 20 گویه، پرسشنامه بیتفاوتی سازمانی دانایی فرد 1389 با 32 گویه بر اساس مقیاس 5 درجه ای طیف لیکرت بود که روایی صوری آنتوسط چندنفر از پاسخگویان تایید و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0.941 و 0.946 برآورد شد. به منظور تجزیه و تحلیل یافتههای پژوهش در بخش آمار توصیفی از مشخصه های آماری مانند فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی از آزمون کولموگروف اسمیرنف جهت بررسی نرمالیتی، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندگانه(همزمان) آزمون تی مستقل و تحلیل واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک رهبری تحول آفرین و مولفههای آن(نفوذ آرمانی، انگیزش الهام بخش، ترغیب ذهنی و ملاحظات فردی) با بیتفاوتی سازمانی رابطه معنادار و معکوس r=-/376 وجود دارد. یافتههای حاصل از رگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که در سبک رهبری تحول آفرین بهترین پیش بینی کننده بی تفاوتی سازمانی، نفوذ آرمانی و انگیزش الهام بخش بود. همچنین در نتایج حاصل از تحلیل واریانس، تفاوت معنادار مشاهده نشد.

بیتفاوتی سازمانی، رهبری تحول آفرین